هر کس
بالاخره
روزی
مـی‌فهمد
کـه
-مثل بیسکویت‌های استوانه‌ای-
قوطی‌های کنسرو
همیشه
از آن طـرف باز می‌شوند
شب آفتاب نمی‌خواهد
و آفتاب نمی‌خواهد از ستاره‌ی صبح
نشان همهمه برگیرد
ستاره منتظر آفتاب می‌ماند
و آفتاب می‌ماند
که هر ستاره پر از انتظار
و شب
پر از ستاره‌ی هر انتظار
و انتظار پر از خواب آفتاب شود
ستاره همهمه از آفتاب می‌خواهد
و آفتاب نمی‌خواهد...
یدالله رویایی