این یک ترجمه‌ی تمام‌عیار نیست

ببال...ببال

که جفایت هرچه بیش‌تر

                  تو به‌گوشت و چشمم زنده‌تر

                       و بَرجا، به‌خواستِ عشقمان، که من بازبینَمت

نسیمت عنبر

   و زمینت شکـّر

      و من دوست دارمت...بیــش‌تر

دستانت درختانِ درهم‌پیچان

نغمه سرنکنم اما من

              چون همه بلبلان

       که زنجیرها می‌آموزندَم

                          که بجنگم...

                                بجنگم...بجنگم

                                  چرا که بسیارت دوست دارم

آوازم تیغ‌های ِگُل ِسرخ

      و سکوتم کودکی ِرعد

                   و زنبقی خونین

                               قلبم

و تو زمین و آسمان

و دلت سبز-آبی

و جزرها در تو مد...و جزرها در تو مد

پس چگونه بسیار دوست ندارمت این‌چنین؟

           که تو برجایی، به‌خواستِ عشقمان، که من بازبینمت

نسیمت عنبر

   و زمینت شکـّر

      و من دوست دارمت...بیــش‌تر

و منم کودکِ عشق ِتو

در آغوش ِدلپذیرت

می‌بالم و بزرگ می‌شوم

 

 

 

       محمود درویش

       صابلاگ

 

با موسیقی مارسل خلیفه و صدای امیمه الخلیل

بشنوید

ببینید

نظرات 2 + ارسال نظر
آوا 4 بهمن 1389 ساعت 14:46

اینم خوب بود بازم مرسی. از این موسیقی قشنگا بیشتر بذارین

غریبه یا شکست خورده 10 بهمن 1389 ساعت 23:46

سلام نمی دونم من و یادتون هست یا نه!!
امشب به یادت افتادم و گفتم بهت سری بزنم و اینجا را یافتم .
خاستم بگم دیگه از اون شکست ناراحت نیستم . راستش دیگه هیچ حسی به اون ندارم.
فکر میکردم عاشق بودم ولی اگر بودم فراموشش نمیکردم
دنیای عجیبیه

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد