صدای طهرون

    از مصاحبه‌ی مینو صابری شروع شد. یه‌ چیزایی قبلا ضبط و پخش شده بود و حتما هم شماها خیلیاتون حداقل چندتاییشو شنیده‌ین، اما حتما خیلیاش هم بود که ضبط نشده بود، جایی نبود و داشت از بین می‌رفت.
به‌واسطه‌ی مینوی عزیز تماس گرفتم که صحبت کنیم و بشه راهی پیدا کرد واسه ضبط. انتظار زیادی نداشت؛ فقط ضبط بشه. با نسترن و علیرضای نازنین حرف زدیم و بعد پویان و بعدتر هم سپیده و حسین و چند تا دوست دیگه و هنوز خودِ مینو، که هر کاری نیاز شد بکنیم، تهیه‌کننده پیدا کنیم، دنبال مجوز بریم، نوازنده پیدا کنیم، و هر کار کوچیک و بزرگ که لازم باشه؛ وقت بذاریم و اگه نیاز شد پول؛ و حوصله کنیم؛ و اگه نشد مجوز بگیریم، اگه استودیویی قبول نکرد، همین‌جا خودمون ضبطشون کنیم که ضبط شن،‌ که بمونن؛ و همه مایه گذاشتن تا بعدتر که پویان با چمن‌آراها صحبت کرد و استقبال کردن و کلا شد که به اونا بسپریمش. اما هنوز همه پی‌گیر بودن که اگه هنوزم به مشکلی خورد دوباره راه دیگه‌ای بریم یا راه خودمونو تا همین‌روزا که گفتند کارهاش تموم شده.
آلبوم این هفته درمیاد؛ یک‌شنبه تو بزرگ‌داشت مرتضی احمدی. از همه ممنون. می‌دونم که به همه‌ی اون‌کارهایی که کردیم ارزیده.